Aletta André

Correspondent Zuid-Azië

Als kind hield ik al van reizen en verhalen vertellen. Heel wat schriften schreef ik vol met vakantiedagboeken, waarin ik nauwkeurig de omgeving, mijn gedachten en dialogen met mijn zus en vrienden beschreef.

Pas tijdens mijn studie geschiedenis, die ik vulde met uitwisselingsprogramma’s en studiereizen, besloot ik de journalistiek in te gaan. Dit bleek het perfecte beroep om de verhalen van andere mensen te kunnen vertellen, en hun levens beter te begrijpen. Als introvert is een notitieboekje of microfoon een fijn middel om zonder schroom met de meest uiteenlopende mensen in gesprek te kunnen gaan. Van ministers tot IT’ers, van bouwvakkers tot slangenbezweerders. En mijn geschiedenisstudie helpt nog elke dag om de context van deze verhalen te kunnen duiden. 

Dat ik correspondent in uitgerekend India ben geworden is puur toeval. Iets met een korte ontmoeting met een Indiase journalist tijdens een ongeplande overnachting in een hostel in Wales. En het gebrek aan Nederlandse journalisten in India. Ik wist toen, in 2009 nog weinig van India. Dingen als yoga, Gandhi, koeien en open riolen kwamen bij me op. Precies de stereotypes die nog steeds dominant zijn. 

Als correspondent hoop ik een ander, veelzijdiger beeld van India naar buiten te brengen. Het is een land waar vrouwen en mensen van lage kasten het moeilijk hebben, maar dit niet lijdzaam ondergaan. Er is nog altijd veel armoede, maar ook veel verschuiving en optimisme om hier uit te komen. Het is het land van yoga en heilige koeien, maar ook van maanreizen en bijzondere innovaties. Instituties als persvrijheid staan onder druk, maar toch is India nog altijd een levendige democratie van 1,3 miljard mensen.

Sinds ik in 2017 bij de NOS begon, doe ik verslag van een heel continent, Zuid-Azië. Klimaatverandering in de Maldiven, de kledingindustrie in Bangladesh, de geluksindex in Bhutan, machtswisselingen in Sri Lanka, vrouwenprotesten in Nepal, grensconflicten met Pakistan en alles wat er gebeurt in Afghanistan.