Margriet Brandsma weg bij de NOS

Na het uitkomen van haar boek Het meisje Merkel had Margriet Brandsma had de smaak van het schrijven te pakken gekregen. Langetermijnprojecten, misschien iets om me later helemaal op toe te leggen, dacht ze. Meer boeken schrijven, lesgeven, rondleidingen door Berlijn geven… Eind vorig jaar hakte ze voor zichzelf de knoop door, na een overlijdensgeval in haar directe omgeving: “Later is misschien wel nu!” Dus stopt Margriet bij de NOS, nét geen twintig jaar nadat ze hier haar intrede deed als politiek verslaggever bij Met het Oog op Morgen.

Wie zo’n twee decennia in dienst is geweest van de NOS, heeft de organisatie zien veranderen. Van gericht op de grote televisiejournaals in de avond tot een multimedia-instelling waar 24 uur per dag wordt gewerkt. Die ontwikkeling vond vooral plaats in de negen jaar dat ze correspondent was in Berlijn. In die periode kreeg ze geleidelijk aan de gelegenheid haar werk ook op internet uit te venten. Hartstikke leuk.

Gedaanteverwisseling
Maar toen ze in 2011 weer terugkwam naar de redactie in Hilversum was het toch een schok. Aan den lijve merkte ze hoe groot de gedaanteverwisseling was die de NOS had ondergaan. En – een sentiment dat meer oud-correspondenten zullen herkennen – van je eigen winkeltje terug in het redactiegewoel was ook een omslag. Eén waar Margriet in het begin wel moeite mee had, maar waarin ze haar draai wel weer wist te vinden. Ze is dus bepaald nog niet uitgekeken op de NOS. Maar ja, die andere activiteiten…

Hoogtepunten
Genoeg hoogtepunten om op terug te kijken: de volstrekt andere sfeer in Den Haag bij het aantreden van het eerste paarse kabinet, haar verslaggeving over bijvoorbeeld de Kosovo-crisis en de vuurwerkramp in Enschede. Zo rond de introductie van Máxima in Nederland – gelet op het verleden van vader Zorreguieta toch een heikel onderwerp – werd zij als ‘zware’ Haagse verslaggever gevraagd Koninklijk Huis-verslaggever te worden. Dus was ze erbij toen Willem-Alexander in New York journalisten luiheid verweet en daarbij verwees naar een ingezonden brief in een Argentijnse krant. Een middagje speuren bracht aan het licht dat de bewuste brief van de hand was van ex-juntachef Videla. Dan maak je mooi nieuws, natuurlijk.

Berlijn!
Niet onvermeld mag haar correspondentschap blijven: “Zo ontzettend leuk! Je kunt je met zo veel dingen bezighouden. Ik kan het iedereen aanraden.” In haar periode veranderde de post Berlijn van uitvalsbasis voor de Duitssprekende landen in een post die heel Midden-Europa coverde. Ze heeft er een zwak voor Polen aan overgehouden.

Plannen
En nu? Nu kan ze zich helemaal toeleggen op die langebaanverlokkingen. Want ook al werk je drie dagen in de week bij de NOS – en blijven er vier over voor andere dingen – , helemáál van de grond komt het niet als je je er niet helemaal op kunt focussen.

Schrijven dus. Over Duitsland natuurlijk. Buiten de geijkte toeristische bestemmingen valt daar nog zo veel te zien. Meer rondleidingen geven in Berlijn. Heel leuk om te doen en nu nog sporadisch, maar binnenkort vaker. En lesgeven. Met decennia aan ervaring heeft ze wel wat te vertellen over haar vak. Rode lijn: kennis overdragen. Voor iemand die uit een familie komt van onderwijzers wel logisch ook, eigenlijk.