Journalistieke keuzes
28-04-2016
De ‘Teevendeal’ is de langlopende affaire die in het nieuws bleef dankzij steeds nieuwe onthullingen van Nieuwsuur en door het onderzoek van de commissie Oosting naar aanleiding van die publicaties.
Wat begon met nieuws over een oude, foute deal waarmee voormalig officier van justitie Fred Teeven miljoenen crimineel geld voor drugshandelaar Cees H. witwaste, groeide uit tot een politieke doofpotaffaire die tot nu toe twee bewindspersonen en een Kamervoorzitter hun positie kostte en het kabinet Rutte in het nauw bracht. Maar belangrijker is dat de affaire blootlegde hoe het departement, de VVD, en het kabinet keer op keer informatie probeerden achter te houden voor de Kamer en media, onwaarheden verkondigden, en met misinformatie en bluf probeerden de juiste informatie van Nieuwsuur te ontkrachten.
De affaire startte heel simpel. Nieuwsuur kreeg via misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink contact met iemand die in bezit was van het brondocument: de deal van Fred Teeven met Cees H. uit 2000. Met die deal ging Nieuwsuur naar alle betrokkenen voor weerwoord. Pas weken later, toen vast stond dat er geen bijzonderheden waren die zouden kunnen rechtvaardigen dat een crimineel miljonair was gemaakt in plaats van dat hij financieel was geplukt, ging Nieuwsuur tot publicatie over. De ontkenningen en nuanceringen die daarop volgden door het ministerie en het kabinet klopten niet, waarmee de eindverantwoordelijke de affaire alleen maar groter maakte.
Zeker toen Nieuwsuur de exacte details van de betaling van 4,7 miljoen onthulde op basis van bronnen binnen Justitie, terwijl Justitie ontkende dat die gegevens nog voorhanden waren, werd de positie van minister Opstelten en staatssecretaris Teeven onhoudbaar. Nieuwsuur kreeg ‘het bonnetje’ in handen door letterlijk bij tientallen magistraten en ambtenaren thuis langs te gaan, op zoek naar informatie en nieuwe bronnen. De maanden van klassieke onderzoeksjournalistiek van research en vertrouwelijke relaties opbouwen, betaalden zich uit.
Uiteindelijk stelden medewerkers van het departement zelfs meer vertrouwen in Nieuwsuur dan in de commissie Oosting die de zaak onderzocht. Want zelfs nadat het vernietigende rapport van Oosting het kabinet in het nauw bracht, kon Nieuwsuur onthullen dat het bonnetje niet alleen gewoon al die tijd op het departement had gelegen, maar zelfs actief verborgen werd gehouden. Een klassieke doofpot.
[Hoofdredactie Nieuwsuur]
Nieuwsuur won het TV Beeld voor Beste Actuele Programma met de berichtgeving over de Teevendeal. Volgens de jury was de Teevendeal de scoop van het jaar en wist de redactie een uiterst ingewikkeld dossier begrijpelijk te maken. Lees hier het hele artikel.