Boris van der Spek

Het was op een reportagereis naar Yucatán, de peninsula van Mexico waar de eeuwenoude Mayatempels, groene jungle en witte stranden samenkomen. Ik liep door een dorpje en sprak met een vrouw, die zei dat ze amper te eten had, dat er geen bijstand van de regering was, dat ze bezweek onder de armoede. Om het niet alleen over zwaarmoedige onderwerpen te hebben, wees ik naar de stenen muur voor haar huis. “Die is waarschijnlijk tweeduizend jaar geleden gebouwd door de Maya’s”, zei ze schouderophalend. De normaalste zaak van de wereld. Voor haar.

Het is exemplarisch voor Mexico en Midden-Amerika. Op de mooiste plekken kom je de meest schrijnende verhalen tegen. Het zijn die extreme tegenstellingen die mij in 2016, toen ik mijn studie aan de School voor Journalistiek in Utrecht afrondde, naar Latijns-Amerika lokten. Een regio van enorme schoonheid, prachtige natuur, diverse culturen, geweldige muziek. Maar ook van aanhoudend geweld, verscheurde levens en voortdurende ellende.

Na periodes in Suriname en Colombia streek ik neer in Chili, waar ik zo’n zeven jaar werkte als freelancer voor Nederlands- en Engelstalige media. Ik richtte er het Engelstalige medium Chile Today op, bij gebrek aan een lokaal, Engelstalig medium. Eind 2023 vertrok ik met mijn gezin naar Mexico-Stad, een stap waar ik geen moment spijt van heb gehad. Uiteenlopende thema’s in uitdagende omgevingen, het is een paradijs voor een correspondent.