Charlotte Waaijers

Uit nieuwsgierigheid naar de invloed van geld – veel of weinig – belandde ik als journalist op de economieredactie, later ook als radioverslaggever. Dat was misschien wel de mooiste opmaat naar een correspondentschap in Duitsland, de grootste economie en het machtigste land in Europa.  

Een land waar internationale flitsbezorgdiensten zijn opgericht tussen de F*ck Off Google stickers. Dat draait op grote fabrieken waaraan zoveel Duitsers hun inkomen danken. Fabrieken die tegelijk soms juist die klimaatdoelen belemmeren waarvoor zoveel Duitsers de straat op gaan. Protesten die telkens weer het verkeer in de binnenstad stilleggen waar ik dan toch weer vergeet rekening mee te houden. En ook de plek waar ik als Hollander op de vlooienmarkt verrast wordt door het aantal mensen dat elkaar een goeie deal gunt. Want het draait natuurlijk niet allemaal om geld.  

Hun land groot en machtig noemen, dat zullen weinig mensen hier hardop doen. Toch kan ook Duitsland niet om zijn eigen internationale invloed heen. Terwijl andere grootmachten westerse democratieën op de proef stellen en binnen Europa meer aandacht naar het oosten gaat, moet Duitsland beslissen wat het met die invloed doet. Met Nederland en Polen als buren komen oost en west Europa hier samen.  

Wat mij betreft is er weinig vervelender dan niet begrijpen wat er om je heen gebeurt. Als journalist krijg ik de ruimte om te proberen dat zoveel mogelijk te voorkomen; voor mezelf en voor anderen die zelf geen tijd of zin hebben om alles uit te zoeken. Of te ver weg zijn, want voor wat er in het buitenland gebeurt geldt dat misschien wel des te meer. Te mogen laten zien wat er in Midden-Europa gebeurt, door verhalen van mensen hier te vertellen, zie ik als een voorrecht, een grote verantwoordelijkheid en een droombaan.