Danny Simons

Terwijl mijn vriendjes op de basisschool worstelden met de vraag of ze brandweerman, agent of piloot moesten worden, wist ik al vrij snel dat ik de journalistiek in wilde. En nog specifieker: bij de NOS. Op mijn slaapkamerdeur hing – tussen artiesten uit de Top 40 – een poster van Winfried Baijens in de studio van het NOS Jeugdjournaal. En tijdens mijn spreekbeurt over dat programma, gingen foto’s de klas door van mensen die ik inmiddels mijn collega’s mag noemen. Iets waar ik als jochie van 11 alleen maar van kon dromen.

Om op de plek te belanden waar ik nu zit, besteedde ik als puber een groot deel van mijn tijd bij de lokale omroep. Toen ik 14 was, meldde ik mij aan als vrijwilliger bij Radio Weesp. Ik begon als technicus van Carmen Verheul. Nu is zij de ochtendlezer namens de NOS op NPO Radio 2, toen presenteerde ze het lokale actualiteitenprogramma. Ik was niet van plan om alleen maar achter de schermen te werken, dus ik ging ook verslag doen en presenteerde verschillende radio- en televisieprogramma’s.  

Na mijn studie communicatiewetenschap aan de VU schreef ik me in voor de master journalistiek aan de UvA. Ik ging stage lopen op de internetredactie van NOS op 3. Dat deed ik net op het juiste moment, want de NOS wilde een merk lanceren voor middelbare scholieren en al snel kwam het verzoek of ik daar na mijn stage bij wilde helpen. 

En ik zit er nog steeds. Inmiddels werk ik de ene helft van de tijd voor NOS Stories. Ik ga als verslaggever op pad voor onze langere verhalen op YouTube en presenteer ieder jaar de succesvolle eindexamenspreekuren. De andere helft van de tijd ben ik verslaggever op de binnenlandredactie. In mijn geval betekent dat vooral veel radioreportages maken en livegesprekken voeren in het NOS Radio 1 Journaal en Nieuws en Co op NPO Radio 1.