Debora Post

Toen ik in groep 8 zat, kregen we een boekje waarin verschillende mensen vertelden over hun beroep. Bijvoorbeeld iemand bij de brandweer, maar ook Milouska Meulens van het Jeugdjournaal. Ik las hoe zij in de studio stond en hoe ze het hele land door ging om reportages te maken. Ze kwam op zoveel plekken en ontmoette zoveel mensen. Al gauw wist ik: dat wil ik ook. Maar ja, hoe kom je daar?

Ik begon met het studeren van Journalistiek. Na mijn studie wilde ik graag meteen aan de slag, maar dat was niet zo makkelijk. Ik besloot te beginnen als freelancer. Na wat ervaring op te hebben gedaan kon ik begonnen bij NOS Kort, de voorloper van NOS Stories. Met NOS Kort maakten we nieuwsvideo’s op Instagram. Reels, story’s en live gaan kon allemaal nog niet op Instagram, we moesten het nieuws vertellen in maximaal vijftien seconden. Na een tijdje kon ik dat werk combineren met werken voor het NOS Radio 1 Journaal. Een leerzame plek, maar wel eentje waarvoor je vroeg op moest: de redactie begon om 5 uur ‘s ochtends.

Tijdens al die werkdagen zat de droom uit groep 8 nog steeds in m’n hoofd. Na een paar jaar en veel vroege ochtenden was het eindelijk zo ver: er kwam een plekje vrij bij het Jeugdjournaal. En ik werd aangenomen! Ik begon als online redacteur en ging al gauw op pad om reportages te maken. Ik merkte dat ik dat het allerleukste vind. Het liefst ga ik naar kinderen toe om te praten over wat hen bezighoudt, en verbaas me telkens weer over hun verhalen. 

Bij al mijn interviews is er één ding wat ik het belangrijkst vind, en wat mijn grootste tip is: neem de tijd. Ik probeer kinderen altijd op hun gemak te stellen en leg rustig uit hoe we te werk gaan. Het liefst laat ik ook zien hoe de camera werkt, vraag of ze ‘m even op willen tillen en door de lens willen kijken. Allemaal om ervoor te zorgen dat geïnterviewd worden wat minder spannend wordt. 

Zo ga ik inmiddels al een aantal jaar het land door om reportages te maken. Dat wat al sinds groep 8 in m’n hoofd zat, is dus gelukt! Het is een droom die uitgekomen is en daar ben ik nog steeds hartstikke trots op.