Jeroen Gortworst

Mijn vrienden vragen me weleens grappend hoe het voelt dat ik nu al weet dat ik mijn hele leven bij de NOS zal werken. Ze hebben misschien wel gelijk, dit bedrijf zit in mijn bloed. In 2013 begon ik met een stage en sindsdien heb ik de NOS van binnen en van buiten gezien. Via de afdelingen Sport en Evenementen kwam ik uiteindelijk bij NOS Stories terecht.

Zes jaar lang maakte ik daar als verslaggever en presentator nieuwsverhalen voor middelbare scholieren. Mijn reportagereis naar de Pools-Oekraïense grens – vlak nadat de oorlog in Oekraïne was uitgebroken – vond ik in al die jaren het meest indrukwekkend.

Steeds meer ging het bij mij kriebelen om op het keiharde nieuws af te gaan en dus heb ik de overstap naar binnenlandverslaggeving gemaakt. Met een doel: want ik vind dat jongeren vaker gezien mogen worden in het Journaal. Het gaat lang niet altijd goed met ze. Mentaal hebben ze het lastig, ze hebben leerachterstanden, gigantische studieschulden, geen perspectief op een huis, een klimaatcrisis waar ze tegenaan hikken. Ze staan vaak onderaan de prioriteitenladder, merk ik en dus zie ik het als doel om hun perspectieven beter te laten zien. En dan niet met een jongerenwerker die óver ze praat, maar met henzelf.

Naast mijn werk als tv-verslaggever, heb ik samen met collega’s Rivkah op het Veld en Winfried Baijens ook de podcast De Schaduwspits gemaakt. Een persoonlijk verhaal over lhbti’ers en het voetbal, met als hoofdvraag: waarom kennen we in Nederland nog geen enkele profvoetballer die openlijk uit de kast is gekomen? Het antwoord op die vraag is ingewikkeld, daar weet ik inmiddels alles van. Maar van alle video’s, artikelen en reportages die ik heb gemaakt, ben ik misschien wel het meest trots op deze productie.