Joris Marseille

Het Jeugdjournaal zit van jongs af aan al in m’n systeem. Televisie voor mij, nieuws voor mij als kind gemaakt. En zoals ik toen keek naar Frank du Mosch en Aldith Hunkar, zo kijken kinderen nu naar mij.

Via het Jeugdjournaal leerde ik hoe de wereld in elkaar stak. Het grote-mensen-journaal vond ik te serieus, daar ging het vooral over problemen en ellende. In dit nieuwsprogramma dat echt voor mij werd gemaakt hoorde ik daar ook over, maar kreeg ik nog veel meer mee. Over binnenland en buitenland, over politiek en sport, en over dieren en vooral; over kinderen. Leeftijdsgenoten, waar ook ter wereld, die van alles en nog wat meemaakten en daarover vertelden.

Als middelbare scholier bleef ik kijken, iets minder frequent, maar nog altijd heel geregeld. En ook op m’n studentenkamer, toen ik Communicatiewetenschappen en Wijsbegeerte studeerde, keek ik. Het zat in m’n systeem en is daar nooit meer uit verdwenen. Daarom vind ik het ook zo leuk dat ik er al zo’n tijd werk. Eerst als redacteur, en nu als presentator, verslaggever én eindredacteur.

De kracht van het Jeugdjournaal is voor mij dat we alles vertellen. Er zijn geen taboes. En, altijd met een kader. Met uitleg. Begrijpelijk, zonder al te veel moeilijke woorden. Voor kinderen, maar nooit kinderachtig. Met elementen van hoop waar iets ellendig gebeurd is en met ruimte voor persoonlijke verhalen van diegenen waar we ons programma voor maken. We zijn overal waar de doelgroep is, op alle platforms. We maken in Nederland het langste dagelijkse nieuwsprogramma voor kinderen van de wereld, hoe tof is dat. Op YouTube zijn we het grootste nieuwskanaal van Nederland. En daarnaast maken we extra uitzendingen waar dat kan.

Een nieuwsprogramma dat je bijpraat, waardoor je leert hoe de wereld werkt. Dat serieus is, maar ook leuk. Met nieuws waar je soms gewoon om kunt lachen. Een programma dat vrolijk en persoonlijk is. En altijd verrassend door wat kinderen vertellen. Elke dag weer.