Mitra Nazar

Het begon allemaal in de wilde jaren negentig, op een stille zolderkamer in Friesland. Op een veel te grote tweedehands computer schreef ik de schoolkrant vol met verhalen en reportages. Ik geloof niet dat er ooit een ander plan was dan journalist worden.

Maar eerst zwierf ik een aantal jaar rond op de Universiteit Utrecht, aan de faculteiten Letteren en Sociale Wetenschappen. Het was uiteindelijk een kort maar krachtige minor journalistiek die me op het juiste pad bracht. Dat ik afgestudeerd pedagoog ben, is nogal irrelevant gebleken.

Ik ontdekte dat reizen de beste manier is om de wereld beter te begrijpen. Ik treinde door Oekraïne, trok liftend door Oost-Europa, ging met gammele bussen kriskras door de Balkan. Ik overnachtte bij mensen thuis, want het was juist het dagelijks leven en de gesprekken met de mensen bij wie ik te gast was die mijn blik verruimden. Leeftijdsgenoten op hetzelfde continent, maar opgegroeid in een heel andere werkelijkheid: in post-Sovjet-tijd, of tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië.

Het reizen vormde de basis voor mijn journalistieke werk. In die tijd combineerde ik freelance buitenlandjournalistiek voor kranten en tijdschriften met, als ik terug in Nederland was, radioverslaggeving voor RTV Utrecht en de Wereldomroep (waar ik onder meer een radioprogramma maakte over de Nederlandse missie in Afghanistan, UruzganFM).

Belgrado werd mijn eerste post als freelance correspondent. Ik verhuisde, met één koffer, geen idee of het zou lukken. De Balkan was wat een vergeten uithoek geworden, maar er lagen zoveel onvertelde verhalen. Als een soort Kuifje op de Balkan reisde ik met laptop en radiorecorder onder de arm een paar jaar door de regio. En met een rugzak vol ervaring, werd ik in 2017 Balkancorrespondent voor de NOS.

De overstap naar Turkije kwam drie jaar later. In 2020, vlak voor de coronapandemie in alle hevigheid losbarstte, verruilde ik Belgrado voor Istanbul. Dit keer met iets meer spullen, een jong gezin en een Servische kat. Op naar een onmetelijk groot land waar elk van de 81 provincies voelt als een land op zich.

Wonen in Istanbul, de mooiste stad ter wereld. Een nieuwe ontdekkingstocht door een diep gepolariseerd land dat in het centrum van de wereldpolitiek staat. Of het nu gaat om Syrië, Rusland of de benauwde relatie met het westen. De hele wereld vindt wat van Turkije of wil er wat mee.

Tussen het verslaan van geopolitieke zaken, natuurrampen en mensenrechtenkwesties door, doe ik vooral een poging dit land en de mensen die er wonen een gezicht te geven. Wat dat is waar mijn voornaamste taak ligt als correspondent. Kijkers en luisteraars verhalen vertellen die ze nog niet kennen. Verhalen die hun wereldbeeld vergroten en wellicht een beetje bijstellen.