Philip Kooke

De School voor de Journalistiek, een documentaire over Feyenoord-supporters, reportages voor AVRO’s Sportpanorama, zo begon het ooit. Eindredacteur van het omroepvakblad Broadcast Magazine, commentator voor FilmNet/Supersport, Eurosport en RTV Utrecht, schrijven voor Het Parool, HP/De Tijd op Zondag en vele andere bladen, voetbalcommentator bij Canal+ en sinds 2002 alweer bij de NOS. Ook heb ik drie boeken geschreven: twee over hockey en een over het ziekteproces van mijn vader, die alzheimer had.

Een commentator dient zo onafhankelijk en objectief als mogelijk te werk te gaan. Een commentator hoort een journalistiek beschouwer te zijn en zich te onderscheiden van het fan-dom.

Als hoogtepunten beschouw ik natuurlijk alle WK- en EK-eindtoernooien voetbal sinds 1996, en alle Olympische Zomerspelen. Tijdens zulke evenementen merk je het meest dat sport een onvervreemdbaar deel is van onze samenleving, niet anders dan bijvoorbeeld politiek, wetenschap of kunst. Het meest bijgebleven zijn me daarom Nantes-PSV op 9/ 11, de halve finale Champions League in 2002 tussen Real Madrid en FC Barcelona – vlak daarvoor had de ETA een paar bommen laten afgaan bij het stadion – en het Olympisch kwalificatietoernooi hockey in Madrid in 2004, dat gaande was toen  daar aanslagen werden gepleegd op treinen.

Sport draait om menselijke omgangsvormen, om macht, schoonheid, afgunst, dreiging en ontroering. Het blijft fascineren, voor wie er oog voor heeft.