Roel Pauw
verslaggever radio‘Jij werkt nog steeds bij de radio?’, wordt mij wel eens gevraagd. Dat klopt, zeg ik dan. Ik doe namelijk al jaren hetzelfde werk. En dat heeft maar één reden: het is het interessantste en leukste wat ik me kan voorstellen. Verslag doen van wat je hoort en ziet, zaken in hun context plaatsen, proberen een heel klein beetje inzicht te verschaffen. En vooral: mensen aan het woord laten die iets te vertellen hebben.
Mijn radiowerk heeft me op plekken gebracht waar ik anders nooit zou zijn geweest. En dan heb ik het niet alleen over het WK voetbal in Zuid-Afrika, de tsunami in Japan of de oorlog in Oekraïne, maar vooral ook over de talloze huiskamers van ‘gewone’ mensen. Geen verhaal is te klein of te onbeduidend als mensen daar vanuit hun hart over praten. Omdat ze boos zijn of juist blij. Verontrust of tevreden.
De betrokkenheid van de mensen die ik spreek over wat hen bezighoudt, werkt bij mij aanstekelijk. Als het gaat over de grote thema’s als koopkracht, vluchtelingen, gezondheidszorg noem het allemaal maar op. Maar niet minder als het gaat over Midwinterhoornblazen, Thunderdome, UFO’s, stekelroggen of de Zoete Moeder van Den Bosch.
Het mooie is: ik leer elke dag. Dat is denk ik ook wel een voorwaarde om dit werk leuk te blijven vinden. En meer nog: om het überhaupt goed te kunnen doen. Als je op mensen afstapt met het idee dat je alles al weet, hoef je geen vraag meer te stellen.