Malou Petter

Toen ik in 2007 begon aan de School voor Journalistiek in Utrecht vielen de puzzelstukjes als het ware in elkaar. Ik had altijd al een groot interesse in het nieuws en was maatschappelijk betrokken, maar het was nooit in mij opgekomen om daar iets mee te gaan doen. Tijdens mijn studie ontdekte ik dat journalistiek een prachtig vak is. Een vak dat echt bij mij past.

Eind 2011 zette ik als 21-jarige mijn eerste stappen op de nieuwsvloer van de NOS, ik liep stage bij het NOS Jeugdjournaal en mocht er daarna blijven als bureauredacteur. Ik leerde kinderen interviewen en ingewikkelde nieuwsgebeurtenissen vertellen in begrijpelijke taal. Steeds vaker ging ik ook het land in om verslagen te maken en toen ik in 2013 vijf weken lang reportages mocht maken tijdens het WK-voetbal in Brazilië wist ik dat ik verslaggever wilde worden. Later kwam daar het presenteren van de Jeugdjournaal-ochtenduitzendingen bij.

Halverwege 2019 werd ik gevraagd om voor zes maanden naar het NOS Journaal te gaan. ‘Is dat niet veel te serieus?’ was mijn eerste gedachte. Maar al tijdens de eerste weken van die detachering was ik verkocht. Verhalen uitpluizen, in het nieuws duiken, als eerste ter plaatste zijn en dan live op televisie vertellen wat er aan de hand is; de adrenaline die dat geeft vind ik heerlijk.

Als presentator probeer ik dicht bij mezelf te blijven. Het format van een televisiejournaal schept gemakkelijk een afstand; je moet de boodschap strak en foutloos brengen. Het gevaar zit erin dat je dan enorm monotoon gaat klinken. Ik doe het graag iets losser en toegankelijker. Ik ben immers presentator en geen robot.